DOI مخفف “Digital Object Identifier” که فارسی آن “شناسه برنمود دیجیتالی” است.

این شناسه جهت دسترسی به محتوای موجود در اینترنت از قبیل مقاله، کتاب، مدیا و … مورد استفاده قرار می گیرد.

این کد به شکل اعداد و حروف بوده و منحصر به همان اثر می باشد.

DOI توسط “آژانس ثبت نام بنیاد بین المللی DOI  ” برای شناسایی محتوا و دسترسی به لینک اثر در اینترنت، اختصاص داده می شود. این کد دائمی است و مهر تاییدی بر اعتبار اثر محسوب می شود. برای مثال با کلیک بر روی این کد میتوانیم مقاله مورد نظر خود را پیدا کنیم.

معمولا توصیه می شود اگر مجله مورد نظر شما در فرمت خود DOI را بپذیرد؛ شما باید هم برای مقالات الکترونیکی چاپ شده خود DOI بگیرید و هم هنگام نگارش مقالات،از منابعی استفاده کنید که DOIدارند. همچنین باید این شناسه را هنگام رفرنس نویسی در انتهای تک تک منابع خود نگارش کنید. البته ملاک، دستور العمل مجله می باشد.

اما در پژوهش و مقالات…….

هر مقاله معتبری دارای کد DOI منحصر به فرد است که معمولا در قسمت پایین هر مقاله گذاشته می شود. ناشران هر مجله برای مقالات خود، این کد را دریافت می‌کنند تا شناسنامه ای قابل‌ استناد برای محتوای خود داشته باشند. به عبارت دقیق‌تر، این کد شبیه کد ملی مقالات است.

اگر بخواهید اعتبار مقاله را چک کنید با زدن این کد ، نوع مجله و اعتبار آن مشخص می شود. یعنی به جای آن که عنوان مقاله را سرچ کنید می توانید این کد را چک کنید.

زمانی که می‌خواهید یک مقاله را معرفی کنید یا به آن دسترسی داشته باشید، با دانستن و ارائه این کد می توان به سادگی به آن رسید. با جست‌وجوی کد مقاله در پایگاه مورد نظر، به مقاله دسترسی پیدا می کنید.